Tuinpaviljoen De Lichtvang

In de Kerkebuurt in Soest is het voormalige Oude Mannen en Vrouwenhuis, een rijksmonument uit 1782, uitgebreid met een tuinpaviljoen. Een bijna volwaardig extra huis, zorgvuldig verankerd in de context, dat kan worden gebruikt als gastenverblijf, orangerie of atelierruimte. 

Het paviljoen bestaat uit twee lagen: een souterrain en een begane grond. Voor het souterrain is een betonnen bak gestort, met een ruwhouten textuur, waarvan de rand is afgedekt met een lariks randbalk. Hier overheen zijn vloerbalken gelegd, met aan de zuidkant een ruim overstek voor een terrasrand. De lichtheid van het tuinpaviljoen – dankzij de ranke constructie en het vele glas – wordt door het niveauverschil tussen tuin en vloer nog onderstreept: het gebouw lijkt wel te zweven. Door langs de bovenrand van het souterrain een glasstrook aan te brengen is beneden visueel contact met de buitenwereld én met de begane grondlaag, want dáár is de vloer, tussen de spanten, eveneens van glas.

Als ‘lichtvang’ biedt het paviljoen een weids uitzicht op het historische dorpsgezicht en de uiterwaarden van de Eem. Desgewenst kan de gevel dankzij houten schuifluiken ook helemaal worden dichtgezet. Door de schuifluiken valt prachtig gefilterd licht in het interieur.

De Lichtvang is geheel opgebouwd uit Iroko hout, zowel de draagconstructie als de interieurafwerking en het terras. In de werkplaats is het hele paviljoen als bouwpakket voorbereid (en zelfs als test geheel in elkaar gezet), waarna het op de locatie eenvoudig kon worden opgebouwd.

De achterkant en het dak zijn voorzien van dezelfde zwarte, gepotdekselde ruwhouten planken als de alom aanwezige schuren.

Dit bescheiden paviljoen, dat binnen verrassend groot blijkt, vormt dankzij de heldere opbouw en de precisie waarmee het is gedetailleerd, een ingetogen eenheid die zich qua ambachtelijkheid prima met zijn omgeving kan meten.